10 de noviembre de 2010

A los jóvenes de hoy en día les gusta demasiado el drama.
Se creen todos muy originales y en realidad son sólo otro borrego de un rebaño de ovejas infinito.
(Ay, que composición estilística tan pobre, por dios.)
Voy a hacer cambios en mi vida. A la de ya. A recoger mi habitación, a ponerme en serio con todo.
De verdad.
A dejar de fiarme de mis sueños de una vez. O a confiar en ellos un poquito.
Depende del sueño, claro. Claro.

8 de noviembre de 2010

28 de octubre de 2010

Little Love

Dies de merda consecutius: 2, and counting. No sembla molt de temps dit així, però estic experimentant una sensació bastant insuportable. I necessito fer el que sigui per desempallegar-me'n. El que sigui.

27 de octubre de 2010

Venus

Yo no quiero anticipar nada, pero algún día, a lo mejor va y me da por no ser tan imbécil.
Mon coeur est trop petit,
il n'y a de place pour deux personnes...

25 de octubre de 2010

Carmen Suite: Intermezzo

Sona alguna cosa, però no en sóc gaire conscient. Quan entra, però, l'arpa comença a entonar els arpegis suaus, tendres i lleugers de l'inici de l'Intermezzo de Carmen.
És estrany. És volàtil. És intens.
La flauta porta la melodia, de nou, suau, tendra i lleugera.
Com ell.
Se m'acosta. Solo de corda. "Passió", penso. Passió i dramatisme.
-Hola.
I, tan suau, tendra i lleugera com ha començat, la peça acaba.
Pizzicato final.
-Hola...

21 de octubre de 2010

One

So... Los EEUU están enfadados con Obama, Francia está enfadada con Sarkozy, Italia está enfadada con Berlusconi, y España está enfadada con Zapatero. Eso as far as I know. Yo creo que algo va un poco mal en el mundo... Reflexionad, reflexionad.

Seaside Rendez-vous

Os hago una confesión: desde hace unos días estoy intentando poner un acento más catalán cuando hablo en catalán. No de pueblo, sólo más marcadamente catalán. Sólo para que no se me note que soy de Barsalona.

Y ahora resulta que (según al menos dos personas) cuando hablo en castellano se me nota el acento catalán. Hum.